บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ๑) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน และปัญหาในการดำเนินงานของหลักสูตรวิศวกรสันติภาพ ตามหลักสูตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ๒) เพื่อศึกษาการพัฒนาหลักสูตรวิศวกรสันติภาพในวิทยาการสมัยใหม่ และพุทธศาสนาเถรวาท ๓) เพื่อเสนอแนวโน้มการพัฒนาหลักสูตรวิศวกรสันติภาพเชิงพุทธบูรณาการ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคือกลุ่มผู้บริหารของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย นักวิชาการ เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่มย่อย และนำเสนอผลการวิจัยในลักษณะวิเคราะห์และพรรณนา

          ผลการวิจัยพบว่า

          ๑. จากการทำ SWOT ANALYSIS ทั้ง ๖ ด้าน คือ ๑) ด้านเนื้อหาสาระวิชาการ ๒) ด้านการจัดการเรียนการสอน ๓) ด้านกิจกรรมการเรียนการสอน ๔) ด้านสื่ออุปกรณ์สนับสนุนการศึกษา ๕) ด้านการวัดผลและประเมินผลการศึกษา ๖) ด้านคุณสมบัติผู้สอน พบว่าหลักสูตรมีจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรค แตกต่างกันออกไปในรายละเอียดของแต่ละด้าน

๒. ทฤษฎีในวิทยาการสมัยใหม่ทฤษฎีของไทเลอร์ ซึ่งเป็นทฤษฎีที่เกี่ยวกับ กระบวนการเรียนรู้ที่ทำให้คนเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ความคิด การใช้เทคโนโลยี ส่วนหลักธรรมที่ใช้ในหลักสูตรมี ๓ หลักธรรม ได้แก่ หลักไตรสิกขา หลักธรรมแห่งความสำเร็จ หรือ อิทธิบาท ๔ และ หลักธรรมชุด ๓ เพื่อสลายความขัดแย้ง คือ สติ ขันติ และสันติ หลักธรรมเหล่านี้จะใช้ร่วมกับหลักสูตรฯ เพื่อการพัฒนาชีวิต และสังคม

          ๓. แนวโน้มการพัฒนาหลักสูตร เป็นไปในทิศทางที่ดี ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า หากหลักสูตรได้รับการพัฒนาโดยใช้แนวคิดทฤษฏีวิทยาการสมัยใหม่ควบคู่ไปกับหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาที่นำเสนอในงานวิจัย ทั้งนี้ เพื่อการดำรงอยู่ในศตวรรษที่ ๒๑ อันเป็นสิ่งจำเป็นต่อความต้องการของสังคม

Download