วิทยานิพนธ์ เรื่องศึกษาปัญหาการประกอบอาชีพของพุทธศาสนิกชนในตำบลประโคนชัย อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์ มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ (๑) เพื่อศึกษาปัญหาการประกอบอาชีพของพุทธศาสนิกชนตำบลประโคนชัย อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์ (๒) เพื่อศึกษาหลักสัมมาอาชีวะในพระพุทธศาสนาเถรวาท และ (๓) เพื่อเสนอแนวทางปฏิบัติตามหลักสัมมาอาชีวะของพุทธศาสนิกชนในตำบลประโคนชัย อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์

             ผลการวิจัยพบว่า ๑) ปัญหาการประกอบอาชีพของพุทธศาสนิกชนตำบลประโคนชัย อำเภอ        ประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์ บางส่วนหรือบางคนยังประกอบทุจริต คือ (๑) อาชีพค้าขายศัสตราวุธ                 (๒) อาชีพค้าขายสัตว์ (๓) อาชีพค้าขายเนื้อสัตว์ (๔) อาชีพค้าขายของมึนเมา และ(๕) อาชีพค้าขายยาพิษ ๒) หลักสัมมาอาชีวะในพระพุทธศาสนา มีหลักอยู่ ๓ ประการ คือ (๑) การเลี้ยงชีพชอบทางกาย คือ          งดเว้นการเลี้ยงชีพในทางที่ไม่ชอบ เรียกว่า มิจฉาวณิชชา (๒) การเลี้ยงชีพชอบทางวาจา คืองดเว้นจาก   วจีทุจริต ๔ และ (๓) การเลี้ยงชีพชอบทางใจ คือเว้นจากมโนทุจริต ๓ และ ๓) แนวทางปฏิบัติของพุทธศาสนิกชนในตำบลประโคนชัย อำเภอประโคน จังหวัดบุรีรัมย์ คือ เว้นจากการประกอบอาชีพทุจริต ๕ ประการ (๑) เว้นจากค้าขายศัสตราวุธ (๒) เว้นจากค้าขายสัตว์ (๓) เว้นจากค้าขายเนื้อสัตว์ (๔) เว้นจากค้าขายของมึนเมา และ(๕) เว้นจากค้าขายยาพิษ         

             ดังนั้น แนวทางปฏิบัติของพุทธศาสนิกชนในตำบลประโคนชัย อำเภอประโคน จังหวัดบุรีรัมย์ จะต้องเว้นการเลี้ยงชีพในทางที่ผิด หรือมิจฉาวณิชชา คือ การเลี้ยงชีพที่ผิดในทางพระพุทธศาสนา           (๑) การเลี้ยงชีพชอบทางกาย คือ งดเว้นการเลี้ยงชีพทางกายไม่ชอบที่เป็นมิจฉาวณิชชา ๕ เพราะส่งเสริมการเบียดเบียนและการทำลายชีวิต (๒) การเลี้ยงชีพชอบทางวาจา คือ งดเว้นการเลี้ยงชีพไม่ชอบทางวาจาที่เป็นวจีทุจริต ๔ และ(๓) การเลี้ยงชีพชอบทางใจ คือ งดเว้นการเลี้ยงชีพทางใจไม่ชอบที่เป็นมโนทุจริต ๓ ซึ่งเป็นมิจฉาอาชีวะ การเลี้ยงชีพไม่ชอบ จะต้องปฏิบัติตามหลักสัมมาอาชีวะในพระพุทธศาสนา คือ หลักการเลี้ยงชีวิตชอบทางกาย การเลี้ยงชีพชอบทางวาจา และการเลี้ยงชีพชอบทางใจ ซึ่งจะเป็นแนวทางปฏิบัติของพุทธศาสนิกชนในตำบลประโคนชัย อำเภอประโคน จังหวัดบุรีรัมย์

Download