การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ (๑)  เพื่อศึกษาการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห  อำเภอเขื่องใน  จังหวัดอุบลราชธานี (๒) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห  อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี  (๓) เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรคในการเสริมสร้างการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห  อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี

              การวิจัยครั้งนี้  เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี (Mixed Methodology Research) ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) โดยการใช้แบบสอบถาม ควบคู่กับการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยการแจกแบบสอบถามถึงระดับการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห  อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี จากประชากรกลุ่มเป้าหมายจำนวน ๒ กลุ่ม คือ พนักงานตำบลจำนวน ๒๙ คน และประชาชนที่อยู่ภายใต้การดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห จำนวน ๓๖๘ คน การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้เครื่องมือ
เป็นแบบสอบถาม (Questionnaire) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปของประชากร คือ ค่าความถี่ (Frequency) ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) การทดสอบค่าที (t-test) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way ANOVA) และการทดสอบ
เป็นรายคู่โดยวิธีการของเชฟเฟ่ (Scheffe’s post hoc comparison) และการสัมภาษณ์เชิงลึก
(In-depth Interview) กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ (Key Informants) จำนวน ๖ คน โดยเทคนิค
การวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท (Content Analysis Technique)

              ผลการวิจัยพบว่า

              ๑. การบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี ทั้ง ๕ ด้าน โดยภาพรวมของพนักงาน อยู่ในระดับมาก โดยภาพรวมของประชาชน อยู่ในระดับปานกลาง  เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ของพนักงาน ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด  คือ ด้านการพัฒนาบ้านเมืองน่าอยู่ รองลงมา คือ  ด้านการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ด้านการป้องกันบรรเทาสาธารณภัยและสวัสดิการ ด้านการพัฒนาสาธารณสุข อนุรักษ์ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด คือ ด้านการพัฒนาเศรษฐกิจ สังคม และการท่องเที่ยวและกีฬา ตามลำดับ โดยภาพรวมของประชาชน อยู่ในระดับปานกลาง ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด  คือ ด้านการพัฒนาบ้านเมืองน่าอยู่ รองลงมา คือ  ด้านการป้องกันบรรเทาสาธารภัยและสวัสดิการ ด้านการพัฒนาเศรษฐกิจ สังคม และการท่องเที่ยวและกีฬา ด้านการพัฒนาสาธารณสุข อนุรักษ์ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด คือ ด้านการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม  ตามลำดับ

              ๒. ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า พนักงานที่มีปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ วุฒิการศึกษา ต่างกัน  มีผลต่อการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ แต่พนักงานที่มีปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ และตำแหน่ง ต่างกัน มีผลต่อการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕  ซึ่งแย้งกับสมมติฐานที่ว่า พนักงานที่มีปัจจัยส่วนบุคคลอันได้แก่ เพศ อายุ ตำแหน่ง วุฒิการศึกษา มีความคิดเห็นต่อการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี แตกต่างกัน ประชาชนที่มีปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อาชีพ และวุฒิการศึกษา ต่างกัน  มีผลต่อการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ แต่ประชาชนที่มีปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ อายุ ต่างกัน มีผลต่อการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕  ซึ่งแย้งกับสมมติฐานที่ว่า ประชาชนที่มีปัจจัยส่วนบุคคลอันได้แก่ เพศ อายุ อาชีพ วุฒิการศึกษา มีความคิดเห็นต่อการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าไห อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี แตกต่างกัน

ดาวน์โหลด