ผลการศึกษาพบว่า สังคมอุดมคติของเพลโตเกิดจากสภาพความวุ่นวายทางการเมืองในนคร เอเธนส์ ประกอบกับโสเครตีสผู้เป็นอาจารย์ของเขาถูกประหารชีวิตอย่างไม่เป็นธรรม  ทำให้เพลโตมีความเชื่อมั่นว่าปัญหาของสังคมทั้งหมดเกิดจากผู้นำของรัฐขาดความยุติธรรม ดังนั้นสังคมอุดมคติของเพลโต จึงให้ความสำคัญกับบุคคลผู้ที่จะมาเป็นผู้นำรัฐ โดยเขาเชื่อว่าลักษณะผู้นำทางการเมืองที่ดีจะต้องเป็นผู้ที่มีทั้งความรู้และคุณธรรม ที่เรียกว่า ราชาปราชญ์ (king of philosopher) รูปแบบการปกครองที่ดีของ เพลโต คือ อภิชนาธิปไตย และแนวความคิดทางสังคมการเมืองของเพลโตอยู่ที่การแบ่งงานกันทำ ปัญหาสังคมการเมืองมาจากความคิดจินตนาการเกินความจริง ความเข้มแข็งทางการเมืองอยู่ที่การจัดตั้งองค์กรแบบมีส่วนร่วม อิทธิพลของมนุษย์ที่มีต่อการพัฒนาสังคมการเมืองก็คือการพัฒนาจิตและการจัดการศึกษาที่ดี ในส่วนของ คาร์ล  มาร์กซ์  ซึ่งมีความเชื่อว่าประวัติศาสตร์ทางสังคมได้ทำการต่อสู้ขัดแย้งกันมาตลอด และความขัดแย้งดังกล่าวนั้นเกิดจากการแบ่งปันผลผลิตที่ไม่เป็นธรรม ระหว่างชนชั้นกรรมาชีพและชนชั้นนายทุน  คาร์ล มาร์กซ์ ได้นำเสนอวิธีการแก้ไขปัญหาดังกล่าวโดยการปลูกจิตสำนึกให้ชนชั้นกรรมาชีพปฏิวัติรัฐระบบนายทุนด้วยความรุนแรงเด็ดขาด เพื่อทำการยกเลิกระบบชนชั้น  ระบบกรรมสิทธิ์ และควบคุมปัจจัยการผลิตทั้งหมดให้เป็นของสังคมส่วนรวม เงื่อนไขของความยุติธรรมหรือความเสมอภาคเท่าเทียมของ คาร์ล มาร์กซ์ คือ พื้นฐานของการผลิตและการแบ่งปัน นั่นคือ เมื่อทุกคนเป็นผู้ใช้แรงงานก็ย่อมมีสิทธิ์ที่จะได้รับค่าตอบแทนที่เท่าเทียมกัน  และเมื่อใดที่ผลผลิตมีมากเพียงพอที่ทุกคนจะมีโอกาสได้รับตามความต้องการ  เมื่อนั้นสังคมใหม่ที่ปราศจากรัฐและชนชั้น ก็จะเกิดขึ้น

พุทธทาสภิกขุเป็นนักคิดพุทธสมัยใหม่ที่ช่วยตีความเรื่องสังคมนิยมของพุทธศาสนา โดยเน้นแนวคิดทางสังคมที่วางพื้นฐานการดำเนินชีวิตตามหลักธรรมในพระพุทธศาสนาเป็นสำคัญ เป็นรูปแบบทางสังคมที่เรียกว่า “ธัมมิกสังคมนิยม” เป็นแนวคิดและหลักปฏิบัติส่วนใหญ่อิงคำสอนในพระไตรปิฏก โดยวางเป้าหมายในทางปฏิบัติออกเป็น 3 ส่วน คือ (1) การให้คุณค่าทางด้านจิตใจ ที่มุ่งเน้นการดำเนินชีวิตที่ประกอบไปด้วยธรรม (2) การให้คุณค่าด้านการปกครองที่มุ่งเน้นการใช้หลักหลักทศพิธราชธรรม (3) การจัดระบบเศรษฐกิจที่ถือประโยชน์เพื่อส่วนรวมสอดคล้องกับธรรมชาติ โดยใช้วิธีการแก้ไขปัญหาอย่างสันติภาพ ใน 2 ส่วนคือ คือ 1) การแก้ไขปัญหาในระดับปัจเจกบุคคล คือ เน้นคุณสมบัติด้าน การศึกษา สุขภาพอนามัย และทางจิตวิญญาณพร้อมทั้งความเป็นอยู่อย่างถูกต้อง 2) การแก้ไขปัญหาในระดับสังคมส่วนรวม เช่น ปัญหาทางสังคม ปัญหาทางการเมือง และปัญหาทางเศรษฐกิจ

 ดาวน์โหลด